آغاز انتفاضه و شروع نا آرامی ها 

   ناآرامی در سرزمینهای اشغالی از ماه مه 1987 شدت یافت. ناآرامی ها از آنجا آغاز شد که شش مجاهد فلسطینی توانستند در روز 17 ماه مه 1987 از زندان مرکزی «غزه» فرار کنند. این شش نفر همگی از اعضای «جهاد اسلامی فلسطین» بودند و ارتش اسرائیل برای دستگیری آنان تمام راههای منتهی به «نوار غزه» را به مدت چند روز بست، اما فایده ای نکرد. بعدها معلوم شد که دو نفر از آنها از مرز گذشته و به یک کشور عربی مجاور پناه برده اند. سه نفر هم در داخل سرزمین های اشغالی هستند و آخرین نفر که «علی صالح شیتوی» می باشد، چندی بعد دستگیر شد.

در دوم اوت از چریک ها که بعداً معلوم شد وابسته به هسته های «جهاد اسلامی» فلسطین هستند، به یک گروه گشتی اسرائیلی در وسط شهر اشغالی غزه حمله کردند و فرمانده پلیس نظامی اسرائیل در این شهر را به قتل رساندند. این حادثه دولت اسرائیل را برانگیخت و «اسحاق رابین» وزیر جنگ وقت اسرائیل را بر آن داشت که علناً سوگند یاد کند که انتقام خواهد گرفت.

در عرض کمتر از 3 هفته بعد، یعنی در روز 25 اوت 1987 مقامهای نظامی اسرائیل اعلام کردند که یک هسته مقاومت اسلامی دیگر را که افراد آن در تعدادی از شهرهای کرانه باختری فعالیت می کرده و قصد داشتند در عملیات انتحاری، اتومبیلی را روی یک هدف اسرائیلی منفجر کنند، متلاشی ساخته اند. اسرائیلی ها سپس اعلام کردند که این گروه را شخصی بنام «مهندس سلیمان زهیری» رهبری می کرد که در پایگاه های نظامی مجاهدین افغانی در پیشاور آموزش ساختن بمب و انفجار از راه دور دیده است. قرار بود عملیات انتحاری را دوشیزه «عطاف داوود علیان» با راندن اتومبیل و بعد منفجر کردن آن انجام دهد. فاش شدن راز عملیات برای مقام های اسرائیلی و رسانه های فراگیر آن و نیز شهروندان سرزمینهای اشغالی هیاهو برانگیخت. از ماه مه 1987 نیز گشتی های اسرائیلی در خیابان های شهرهای کرانه باختری و نواز غزه با حالت هراس و احتیاط شدید به گشت زنی می پرداختند با این حال درگیری شهروندان عرب و ساکنین شهرک های اسرائیلی که خواستار اخراج فلسطینی ها از سرزمین هایشان بودند ادامه داشت.

در اولین روز ماه اکتبر 1987، یک گشتی اسرائیلی در مدخل اردوگاه «البریج» در نوار غزه، جلوی یک اتومبیل را گرفت، اما راننده به ایست آنان توجهی نکرد و افراد مسلح گشتی، روی اتومبیل آتش گشودند و سه سرنشین آن را کشتند. بعد معلوم شد که هر سه نفر مقتول از هسته های مقاومت اسلامی بوده و یکی از آنها «مصباح حسن الصوری» (یکی از شش نفر گریخته از زندان در ماه مه 1987) بوده است. اما چندی نگذشت که خبری به این معنا که «الصوری» به هنگام حادثه اتومبیل کشته نشده بلکه پس از دستگیری با گلوله مأمورین اسرائیلی از پا در آمده است پخش گردید. این خبر احساسات خشمگینانه مردم را بر انگیخت و تمام نشانه ها بر این بود که حوادثی در کمین است.

در شب ششم اکتبر، و در عوض کمتر از یک هفته از حادثه اردوگاه «البریج»، بین نیروهای اسرائیلی و گروهی از مجاهدین فلسطینی در کوی «الشجعیه» در جنوب شهر غزه درگیری پیش آمد که حدود یک ساعت به طول انجامید. طی این مدت نیروهای اسرائیلی به نقطه درگیری سرازیر شدند و حتی ده ساعت پس از پایان درگیری، این منطقه همچنان بسته بود. وقتی صبح روز بعد به خبرنگاران اجازه ورود به منطقه داده شد، هیچگونه آثاری از درگیری برجای نمانده بود. با فاش شدن جزئیات حادثه معلوم شده که چهار مجاهد در این درگیری به شهادت رسیده اند که دو تن آنها «سامی محمدخلیل» و «محمد الجمل» از شش نفر فراری از زندان غزه بوده اند. مقام های اسرائیلی با اینکه کوشش می کردند حجم تلفات خود را بر ملا نکنند، اما نتوانستند انکار کنند که در آغاز این درگیری ها یکی از افسران «شین بث» (پلیس امنیت داخلی اسرائیل) را از دست داده اند.

صبح روز هشتم اکتبر، تمام شهرهای نوار غزه شاهد راهپیمایی مردم خشمگین بود. در این تظاهرات سربازان اسرائیلی برای مقابله با مردم از گازهای اشک آور و گلوله واقعی استفاده کردند، و تا غروب این روز بیش از 30 مجروح به بیمارستان ها و دهها نفر نیز به بازداشتگاه ها منتقل شدند.

در همان زمان که رادیو اسرائیل خبر درگیری ها و نیز زخمی شدن پنج اسرائیلی بوسیله تظاهرکنندگان را پخش می کرد، یکی از مقام های پلیس بیت المقدس اعلام داشت پلیس اسرائیل به گروه هایی از یکی از طوایف یهود موسوم به «پاسداران جبل هیکل»اجازه داده در حرم شریف قدس مراسم دینی خود را برگزار کنند. این خبر، صبح جمعه نهم اکتبر 1987، تمام مردم شهر قدس را برانگیخت تا برای دفاع از حریم بیت المقدس و جلوگیری از آلوده شدن آن وسیله دشمنان، بپاخیزند.

فلسطینی های بی دفاع، در روز موعود، با بدن های خود سدی ساختند که از ورود یهودیان (با کمک صدها سرباز و پلیس مسلح) به حریم قدس جلوگیری کنند. در عرض چند دقیقه، تمام فضای شهر را دود گازهای اشک آور در برگرفت و هزاران تروریست خود را با ترس از صحنه دور کردند. در همین حال دهها مسلمان زخمی به بیمارستان ها منتقل شدند و از طرف دیگر گروه های «پاسدار هیکل» به کمک سربازان از محل درگیری گریختند.

با این حال، اوضاع قدس آرام نشده و تمام مغازه ها به حال تعطیل درآمده بود. ساکنان کرانه باختری رود اردن در همبستگی با قدس و نوار غزه که از صبح جمعه در پاسخ به درخواست هسته های جهاد اسلامی برای تشییع اجساد شهدای «الشجعیه» به حال تعطیل درآمده بود، به اعتصاب عمومی دست زدند. در روزهای دهم و یازدهم اکتبر، قیام مردمی به تمام شهرها و روستاهای مناطق اشغالی سرایت کرد. در نوار غزه مردم به خیابان ها ریخته و لاستیک اتومبیل ها را آتش زدند و به خودروهای نظامی با سنگ و کوکتل مولوتف حمله کردند. نیروهای اسرائیلی به دانشگاه اسلامی یورش برده و گاز اشک آور و گلوله به آنجا شلیک کردند که به زخمی شدن 25 نفر انجامید. این حوادث در شهر های نابلس، رام ا... و الخلیل نیز تکرار شد. از طرف دیگر مسلمانان فلسطینی برای جلوگیری از هر گونه تلاش یهودیان برای ورود به قدس در این نقطه تحصن کردند.

در خارج از فلسطین، ارگان های اسلامی و عرب برای همبستگی با قیام مردم سرزمین های اشغالی بیانیه هایی منتشر کرده و خبر قیام، صفحات نخست روزنامه های غربی را به خود اختصاص داد. با گذشت روزها نیروهای اسرائیلی تصور کردند قیام مردمی از اوج خود افتاده و به خاموشی گراید. اما در همین زمان مرحله دیگری از قیام آغاز شد. بدین صورت که سربازان اسرائیلی خانمی به نام «عنایات سمیر هندی» 35 ساله و مادر پنج فرزند را که دبیر یکی از مدارس رام ا... بود در روز 12 اکتبر با شلیک گلوله به شهادت رساندند و دهها نفر دیگر را زخمی کردند، بعد از این رویداد نبرد میان مردم بی دفاع و نیروهای اسرائیلی شدت یافت و صدها شهروند فلسطینی در دو شهر غزه و رام ا... به تظاهرات پرداختند. آنها پرچم های فلسطین را برافراشته، راههای اصلی را با سنگ بستند و علیه اسرائیلی ها شعار دادند آنها همچنین دیدار «جورج شولتز» وزیر امور خارجه آمریکا از اسرائیل را محکوم و دانشجویان «بیرزیت» در اعتراض به این دیدار میتینگی برگزار کردند. 47 شهرداری عربی در سرزمین های اشغالی نیز برای همبستگی با قیام کرانه باختری و نوار غزه در اعتراض به رفتارهای سرکوبگرانه نیروهای اسرائیلی در قبال شهروندان سرزمین های اشغالی، به مدت 2 ساعت دست از کار کشیدند.

در همین زمان، نیروهای اسرائیلی اعلام کردند که پنجاه نفر را دستگیر کرده اند که گمان می رود از اعضای «هسته های جهاد اسلامی» باشند و در ضمن یک انبار اسلحه بزرگ گشف کرده اند. زمانی که «شولتز» به سرزمین های اشغالی رسید، تظاهرات اعتراض آمیز فلسطینی ها در کرانه باختری و غزه شدت یافته و درگیری های بسیاری میان تظاهرکنندگان و نیروهای اسرائیلی رخ داد و در همان موقع که رهبران کرانه باختری و نوار غزه دعوت شولتز برای ملاقات رد کردند، بمبی در بخش قدیمی بیت المقدس منفجر شد.

تأثیر بزرگی که جریان های اسلامی در جهت دادن به حرکت مردم مناطق اشغالی داشت «اسحاق مرد خای» فرمانده نیروی نظامی منطقه جنوب ارتش اسرائیل را وادار کرد تا در16نوامبر حکم اخراج «شیخ عبدالعزیز عوده»را صادر کند. یک روز پس از صدور حکم اخراج، تظاهرات اعتراض آمیز، سراسر مناطق جبالیا، غزه، خان یونس، بلاطه، دهیشه و جنین را فرا گرفت. به ویژه در منطقه جبالیا، تظاهرات شکل شهادت طلبانه ای داشت. روز جمعه، 20 نوامبر 1987، اولین جمعه ای بود که «شیخ عبدالعزیز عوده» در جلوی صف نمازگزاران مسجد «عزالدین قسام» حضور نداشت. هزاران تن از نمازگزاران در جلوی مسجد تجمع کرده و پس از شنیدن سخنان یک جوان مسلمان به سوی مقر فرماندار نظامی در شهر غزه به راه افتادند. در طول مسیر هزاران تن دیگر به تظاهرکنندگان پیوستند و در نزدیکی مقر فرماندار نظامی، برای چندین ساعت با سربازان ارتش اسرائیل به زد و خورد پرداختند.

در شب 22 نوامبر چریک های فلسطینی جبهه خلق (فرماندهی کل) عملیات حمله با هواپیما بادبانی (کایت را علیه سربازان اسرائیلی در شهرک یهودی نشین «الخاصه» انجام دادند که به کشته شدن 6 تن از سربازان اسرائیلی انجامیده و موجی از شادی در میان مردم بر جای گذاشت.

در میان موجی از ناتوانی و سرخوردگی که بر سربازان اسرائیلی حاکم شده بود یک کامیون متعلق به اسرائیلی های ساکن شهرهای یهودی نشین در منطقه جبالیا، با دو اتومبیل سواری حامل کارگران فلسطینی عمداً برخورد کرد که به کشته شدن 4 نفر از آنها و مجروح شدن 9 تن دیگر منجر شد. این اقدام زد و خوردها و ناآرامی ها را وارد دور تازه ای کرد. و اتهام تروریست که سربازان اسرائیلی به فلسطینیان اطلاق می کردند، در مورد خود آنها صدق پیدا کرد. زیرا حملات فلسطینیان به ویژه گروههای اسلامی تنها هدف های نظامی ار شامل می شد، حال آنکه اسرائیلیان حملات وحشیانه خود را متوجه شهروندان بی دفاع فلسطینی می کردند.

جنبش فلسطینی که از «غزه» شروع شده بود سریعاً به بیت المقدس و بقیه سرزمین های اشغالی کرانه باختری کشیده شد. شهروندان عرب فلسطینی در سرزمین های اشغالی و عربهای داخل خاک اسرائیل به وحدت و توافقی دست یافتند که قبلاً هرگز نظیر آن را مشاهده نکرده بودند. همه اقشار مردم از پیر و جوان زن و مرد، مسلمان و مسیحی، شهروند و پناهندگان اردوگاه ها بخوبی این وحدت را لمس کردند و بدین ترتیب از روز هشتم دسامبر 1987، که شعله قیام با کشته شدن 4 تن از کارگران فلسطینی افروخته شد، بزرگترین و گسترده ترین قیام فلسطینیان در سرزمین های اشغالی پس از سال 1976 آغاز شد. که این قیام به «انتفاضه» – یعنی جنبش و لرزش و حرکتی که همراه با نیرو و سرعت باشد- موسوم شد و هر روز بر وسعت آن افزوده گردید.

وزیر جنگ اسرائیل در اظهاراتی همراه با تهدید آشکار ساکنین کرانه باختری و نوارغزه، اعلام کرد که این قیام از خارج هدایت می شود و طوری تنظیم شده است که پیش از دیدار شولتز از منطقه بر پا شود و منظور از ایجاد این ناآرامی ها در این مقطع واداشتن آمریکا به اتخاذ مواضع مثبت تری در انتفاضه نتیجه تراکم اوضاع انفجارآمیز بخاطر نادیده گرفتن احساسات مسلمانان در قدس و مسجدالاقصی از سوی اشغالگران است، که تمام فلسطینیان در داخل و تمام نیروهای سیاسی در آن مشارکت دارند. «چالز ردمن» سخنگوی رسمی وزارت خارجه آمریکا در 14 اکتبر 1987 در نطق خود اشاره کرد آمریکا آگاه است که قیام اخیر ریشه داخلی داشته و دستاوردی از شرایط اشغالگری است. علاوه بر آن نتیجه افزایش نفوذ گرایش های اسلامی است. و از طرف دیگر، قیام اخیر با شرایط پیش و بعد از آن، این نکته را ثابت کرد که مسلمانان و فعالیت های آنها رشد روز افزونی دارند و این امر آنها را در جایگاهی رفیع قرار داده و به آنها اعتبار می بخشد.

انتفاضه مردم فلسطین از سال 1987 به بعد هر از چند گاهی وارد مرحله تازه ای از خود شده است که به انحاء مختلف با عکس العمل شدید رژیم اشغالگر قدس مواجه شد.

اما اکنون بار دیگر ما شاهد شروع انتفاضه جدیدی در سرزمین های اشغالی هستیم که هر روز ابعاد تازه ای به خود می گیرد و رژیم اشغالگر قدس تاکنون نتوانسته است این انتفاضه را مهار کند.

پیروزی انقلاب اسلامی و نامگذاری روز جهانی قدس

   حضرت امام خمینی (ره) بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران در سال 1357.ش با کمک مردم مسلمانان این کشور و با تکیه بر اصول محکم دین اسلام و قرآن کریم توانست در اوج حضور استکبار جهانی در خاورمیانه رژیم وابسته پهلوی را سرنگون نمایند و بزرگترین تحول تاریخ معاصر را در خاورمیانه و در جهان اسلام ایجاد نمایند در دیگر نقاط جهان بویژه در الجزایر و سودان و حتی در سرزمین مقدس فلسطین و تحت شدیدترین اقدامات امنیتی رژیم سفاک و جنایتکار صهیونیستی نیز استراتژی تاریخی ضد ستم و طاغوت را در جهت نجات انسانها و رهنمون آنها به سوی نور و صلاح تعقیب می نمایند.
آنچه که مطلوب و مقصود انقلاب اسلامی ایران بود همان بازگشت مسلمانان جهان به خویشتن خویش و رجعت به فطرت الهی خود بود انقلاب اسلامی علیرغم تبلیغات گسترده امپریالیزم تبلیغ یک مذهب و یک فرقه خاصی را به عنوان یک استراتژی برنگزید ، یک انقلاب ایرانی و فقط برای ایرانی مسلمان نبوده ، این انقلاب پیامش را از پیامبری بزرگ از جزیره العرب گرفت و به خوبی توانست فرق مختلف اسلامی را در درون مرزهای جغرافیای خود متشکل ساخته و الگوی مناسبی برای دیگر کشورهای اسلامی بوجود آورد.طنین فریاد وحدت کلمه ، صدای شب پرستان را در گلو شکست و این استراتژی مقدس هم اکنون در اقصی نقاط جهان اسلام محترم شمرده شده است.

حرکت جوانان پر شور فلسطین و انتفاضه و حزب ا… لبنان علیه صهیونیزم و امپریالیزم توانسته با شجاعت وصف ناپذیر مشتهای آهنین صهیونیستها را در هم بشکند. الگوی انقلاب اسلامی به بهترین نحو در شمال افریقا در مصر و الجزایر و تونس پذیرفته شده است بدون آنکه جمهوری اسلامی قصد دخالتی در امور دیگر کشورها را داشته باشد و یا هیچگونه سنخیتی بین رهبران انقلاب اسلامی و اپوزیسیون مخالف در کشورهای شمال آفریقا وجود داشته باشد ، تاثیرات انقلاب اسلامی در ورای مرزهای جغرافیایی آنچنان گسترده شده که آزادیخواهان آفریقای جنوبی نیز با افتخار آن را سرمشق خود خواندند.

امام خمینی (ره) در روز 16 مرداد سال 1358 مصادف با سیزدهم رمضان 1399 همزمان با شروع دور تازه‌ای از جنایات بی‌رحمانه رژیم اشغالگر صهیونیستی در لبنان طی پیامی، روز جمعه آخر ماه مبارک رمضان را به عنوان «روز جهانی قدس» تعیین کردند و عموم مسلمین جهان را به همبستگی اسلامی در این روز بزرگ فراخواندند. در بخشی از این پیام آمده است: «من در طی سالیان دراز،‌خطر اسرائیل غاصب را گوشزد مسلمین نمودم، که اکنون این روزها به حملات وحشیانة خود به برادران و خواهران فلسطینی شدت بخشیده است، و به ویژه در جنوب لبنان به قصد نابودی مبارزان فلسطینی، پیاپی خانه و کاشانة ایشان را بمباران می‌کند.من از عموم مسلمانان جهان و دولتهای اسلامی می‌خواهم که برای کوتاه کردن دست این غاصب و پشتیبانان آن به هم بپیوندند و جمیع مسلمانان جهان را دعوت می‌کنم آخرین جمعة ماه مبارک رمضان را که از ایام قدر است، و می‌تواند تعیین کنندة سرنوشت مردم فلسطین نیز باشد، به عنوان «روز قدس» انتخاب، و طی مراسمی همبستگی بین‌المللی مسلمانان را در حمایت از حقوق قانونی مردم مسلمان اعلام نمایند.» امام خمینی چند روز پس از صدور این پیام در جمع اقشار مختلف مردم به تشریح ویژگی‌های روز جهانی قدس پرداختند. امام در این سخنرانی که روز 25 مرداد 1358 در شهر قم بیان کردند، فرمودند:

«روز قدس» یک روز جهانی است. روزی نیست که فقط اختصاص به قدس داشته باشد. روز مقابلة مستضعفین با مستکبرین است. روز مقابلة ملتهایی است که در زیر فشار ظلم ‌آمریکا و غیر امریکا بودند، در مقابل ابرقدرتهاست. روزی است که باید مستضعفین مجهز بشوند در مقابل مستکبرین، و دماغ مستکبرین را به خاک بمالند. روزی است که بین منافقین و متعهدین امتیاز خواهد شد. متعهدین این روز را روز قدس می‌دانند، و عمل می‌کنند به آنچه باید بکنند. و منافقین ـ آنهایی که با ابرقدرتها در زیر پرده آشنایی دارند و با اسرائیل دوستی ـ در این روز بی‌تفاوت هستند، یا ملتها را نمی‌گذارند که تظاهر کنند. روز قدس روزی است که باید سرنوشت ملتهای مستضعف معلوم شود، باید ملتهای مستضعف اعلام وجود بکنند در مقابل مستکبرین. باید همانطور که ایران قیام کرد و دماغ مستکبرین را به خاک مالید و خواهد مالید،‌ تمام ملتها قیام کنند و این جرثومه‌های فساد را به زباله‌دانها بریزند.

در شرایط فعلی مسلمانان از فرق مختلف در جغرافیای گسترده جهان اسلام از شرق تا قلب اروپا از مرکز آسیا تا آفریقا در جهت احیاء هویت مذهبی ، ملی خود در یک نبرد نابرابر اما شجاعانه و امیدوار کننده مشغولند و با دستیابی بر ابزارهای تکنولوژی نظامی ، پیشرفت و توسعه اقتصادی می روند تا جهان آینده را تسخیر نمایند.تحولات جهان اسلام نشانگر این واقعیت است که انقلاب اسلامی ایران نیرو و نشاط لازم را جهت به حرکت درآوردن میلیون ها مسلمان در سراسر جهان ایجاد نموده است و استکبار جهانی به جای درگیری مستقیم با جمهوری اسلامی ایران امروزه باید در جبهه های گوناگون فرهنگی نظامی و سیاسی با مسلمانان از فرانسه و انگلیس ، اندونزی و سودان به مبارزه برخیزد و اعترافات اندیشمندان و سیاستمداران غربی همانند ولیعهد بریتانیا در مورد عدم درک غرب از اسلام و گرایش جوانان غربی به این مکتب ، حکایت از نضج سریع اسلام در جهان دارد.